Millimeters maken het verschil. Een pleidooi voor bekappen met aandacht voor details

Millimeters maken het verschil

Hoeven zitten onder dieren van honderden kilo’s. Wat neuzelen we dan over centimeters of zelfs millimeters verschil in stand, bekapping, afronding, etc. ? Dat onuitstaanbare gezeur over belachelijke details, is daar niet een ontzettend Nederlands woord voor, iets met mieren…? Laten we het even op muggenziften houden ;).

Hoe precies moet je nou eigenlijk bekappen onder zo´n zwaar paard..

De ‘doe niet zo moeilijk’-gedachtegang is niet vreemd als je naar het totaalplaatje kijkt: een kolos van een dier op stevige blokken hoorn dat daarmee in theorie over alle soorten ondergronden banjert, dat vraagt gewoon een no-nonsense aanpak van het hoorn, toch? In theorie klopt dat: wanneer alles goed gaat en het paard èn zijn hoeven gezond zijn, dan is er heel veel foutmarge. Een lichaam heeft best veel ruimte en manieren om te compenseren en eventuele schade op te ruimen of omzeilen. Het mag meestal echt wel een hele tijd minder mooi, minder precies of zelfs ronduit verkeerd gaan voordat er echte problemen ontstaan. De tijdsmarge verschilt per paard en situatie, maar dat kan rustig weken, maanden en zelfs jaren zo zijn. Dan roepen we vrolijk bij de meest lelijke scheuren, flares of brokkels ‘een paar bekappingen en het ziet er weer goed uit’. Dat is ook zonder meer waar, maar wat niet zomaar gerepareerd is met die bekappingen is wat er binnenin de voet zit. 

Als je naar de afbeelding kijkt, zie je dat hij lekker vol staat. En dan heb ik me nog ingehouden, want er is veel meer te vertellen over alle structuren die aan, om en in het hoefbeen zitten die we nu niet zien. Zou je alle omringende structuren en hun details willen opsommen, dan werd het zo een poster van een vierkante meter. Ieder stukje ruimte binnen de hoef is gevuld. Eigenlijk is het in het hele lichaam hetzelfde: er zijn geen lege ruimtes in een lijf! Ok dan, op de luchtpijp na: dat is een mooie holle buis die idealiter op lucht na volledig leeg is en nooit samengedrukt wordt met dank aan de kraakbeenringen die hem openhouden. De rest van ons lichaam is volledig volgeboekt, er is geen kamer vrij. Zo ook de hoef: wat er van buiten uitziet als een klompje hoorn is van binnen een ontzettend gedetailleerd samenspel van verschillende structuren die allemaal hun functie uitoefenen binnen die paar kubieke centimeter die we hoef noemen. Zouden we een biopt uit de hoef nemen, kunnen we op een paar millimeter zomaar talloze verschillende structuren vinden: pees, ader, arterie, verschillende zenuwen, hoorn, lederhuid, kraakbeen… 

Wanneer hoeven overgroeien, of verkeerd bijgehouden worden, ontstaan problemen

Het is gezellig druk dus, in die hoef. Het is een beetje een torenflat met 1000 gezinnen: het gaat keurig georganiseerd en goed zolang iedereen op zijn plek blijft en niet onuitgenodigd bij de buren gaat feesten… of door waterschade zijn vloer bij de onderburen laat belanden, of met het ophangen van een schilderij per ongeluk een elektriciteitskabel raakt. Je snapt het punt misschien wel: alles heeft zijn eigen zeer specifieke functie en soms tot op de millimeter nauwkeurig gelokaliseerde plek en zolang dat gerespecteerd wordt, gaat het goed. Wanneer er echter langdurig dingen verkeerd lopen, dan ontstaat er schade die niet meer zomaar te compenseren is door de hoef. Dat betekent nog altijd niet dat het paard acuut kreupel is: een paard kan zelf ook veel ongemak compenseren en zo eventuele hoefproblemen lang maskeren. Dat is op de korte termijn gunstig in het wild (want wie niet rennen kan/wil wordt opgevroten ), maar op de lange termijn is het funest voor de hoefgezondheid en zelfs de rest van het paardenlichaam. 

Wees secuur op de hoeven (en algehele gezondheid) van jouw paard. Omdat ze een enorm complexe en essentiële samenhang van structuren omgeven, beschermen en ondersteunen. Omdat millimeters het verschil maken; ook, of misschien wel juist, onder zo’n groot lijf.